33 fakty o What’s Love Got to Do with It

1. What’s Love Got to Do with It jest drugim amerykańskim i trzecim międzynarodowym singlem promującym piąty studyjny album Tiny Turner Private Dancer. Utwór wydano na singlu w USA w połowie maja 1984 roku. W Europie i Japonii singiel pojawił się na półkach sklepowych w czerwcu, a w Australii pod koniec sierpnia 1984 roku.

2. Piosenkę na początku lat 80. napisali Terry Britten i Graham Lyle. Utwór został pierwotnie zaproponowany Cliffowi Richardowi, lecz ten osobiście odrzucił propozycję jego nagrania.

3. Po odrzuceniu przez Richarda nagranie utworu zaproponowano amerykańskiej piosenkarce Phyllis Hyman. Artystka była skłonna nagrać utwór, ale nie zgodził się na to szef jej ówczesnej wytwórni, Clive Davis. Nagranie piosenki rozpatrywała także zrywająca wówczas z wizerunkiem diwy disco Donna Summer, ale finalnie kompozycja nie doczekała się interpretacji z jej strony. Wtedy numer trafił do brytyjskiego zespołu Bucks Fizz, którego kariera nabrała rozpędu za sprawą wygranej w konkursie piosenki Eurowizji w 1981 roku.

4. Bucks Fizz nagrali What’s Love w lutym 1984 roku z myślą o czwartym albumie I Hear Talk. Piosenka nie weszła jednak w program płyty, kiedy okazało się, że Tina Turner wydała ją jako pierwsza. Utwór w wersji Bucks Fizz nie został wydany aż do 2000 roku, kiedy ponownie, w wersji CD wydano drugi album grupy Are You Ready. Piosenkę umieszczono wtedy na trackliście jako utwór bonusowy.

5. Kiedy członkini formacji Bucks Fizz, Jay Aston poprosiła producenta piosenki, Terry’ego Brittena by to ona mogła ją zaśpiewać, ten powiedział jej, że utwór nie nadaje się do śpiewania przez kobietę. Finalnie na wokalu w wersji Bucks Fizz pojawił się jeden z wokalistów zespołu, Bobby G.

6. Wiele lat po nagraniu What’s Love przez Tinę Turner, inna członkini zespołu Bucks Fizz, Cheryl Baker, w jednym z wywiadów przyznała, że jeśli miałaby być całkowicie szczera, to zdecydowanie bardziej utwór podobał jej się w wersji Tiny niż w wykonaniu jej macierzystego bandu.

7. Na początku 1984 roku piosenka trafiła w ręce managera Rogera Daviesa, który w tamtym czasie szukał materiału na nowy album Tiny Turner. Davies od początku uważał, że utwór ma potencjał na wielki sukces: Uważałem, że What’s Love może być wielką piosenką. Tina nigdy jej nie lubiła!

8. Zgodnie z słowami Daviesa, piosenka od początku nie podobała się Tinie, głównie przez tekst kipiący według niej antymiłosnymi sentymentami: To było straszne. To było okropne! Ja byłam rock and rollem, a to była piosenka popowa. Mimo tego, Davies namówił artystkę, by spotkała się z Terrym Brittenem, współautorem i producentem utworu, z nadzieją, że może będą w stanie dokonać w niej jakichś zmian, które przekonają Tinę do jej nagrania.

9. Terry Britten przyznał, że Tina na pierwszym spotkaniu w sprawie piosenki powiedziała mu, że utwór w ogóle jej się nie podoba, nie chce go nagrywać i to jej manager, Roger uparł się, żeby ją zrobiła. Britten przekonał ją do nagrania słowami: Jeśli się nie uda, nie będziemy jej używać. Więc spróbujmy. Tina podjęła kilka prób nagrania piosenki: Zastosowałam w niej swój ciężki głos. Oni nie byli przyzwyczajeni do [silnego] głosu wybijającego się ponad muzykę. Ale przerobiłam ją i uczyniłam swoją. Po nagraniu piosenki Britten przyznał, że był oszołomiony finalnym efektem.

10. W celu nagrania wokalu Tiny zdecydowano się na technikę podwójnego mikrofonowania: umieszczenie jednego mikrofonu bardzo blisko wokalistki i drugiego ok. 10 cm dalej. Wokal Tiny okazał się jednak sporym wyzwaniem dla inżynierów dźwięku obecnych w studiu. John Hudson, odpowiedzialny za nagrania i miks What’s Love wspominał na łamach magazynu Sound on Sound: Nagłośniłem [Tinę] blisko lampowym Neumannem U67, podczas gdy odległy mikrofon, AKG C12A, ustawiłem dalej, by wychwycić głośne partie. Jednak C12 był przeciążony. Była tak głośna, że to było nierealne — mieliśmy zamknięte drzwi i mogli ją usłyszeć w recepcji! Nigdy czegoś takiego nie doświadczyłem. Byłem absolutnie oszołomiony i widziałem, że Terry [Britten] jest w lekkiej panice. Powiedział: „Zniekształca! Zniekształca! Szybko, szybko! Napraw to! Napraw to!” Żaden mikrofon lampowy, który nie miał tłumika, nie dawał rady, więc umieściłem PZM, ponieważ wiedziałem, że można umieścić jeden z nich z boku bębna basowego i nie będzie zniekształcony. W tym przypadku brzmiał trochę cienko, ale przynajmniej dawał radę, a w głośnych fragmentach był świetny w połączeniu z Neumannem U67. Dzięki technice podwójnego mikrofonowania, później było bardzo mało wymaganej obróbki wokalu podczas miksu.

11. Podczas jednej, konkretnej sesji nagraniowej w trakcie której nagrano wokale do What’s Love ukończono również wokale do dwóch innych utworów na album Private Dancer. Tina miała zarejestrować What’s Love jako pierwszy z nich, ponieważ był to numer najmniej wymagający od jej głosu. Obecnym w studiu Johnowi Hudsonowi i Terry’emu Brittenowi zajęło jednak kilka godzin poskromienie temperamentu Tiny: Kiedy po raz pierwszy wrzuciliśmy ten utwór, Tina śpiewała, jakby była na scenie przed 25 tys. publicznością, wykrzykując wszystko co potrafiła, a Terry siedział i kręcił głową, wyraźnie zaniepokojony, że to będzie katastrofa. Powiedział: „Tina, musisz się trochę uspokoić”. Spędziliśmy wieki, próbując ją do tego zmusić, a ona najwyraźniej nie wiedziała, co oznacza „uspokoić”. Była w studiu, Terry, ja i asystent inżyniera byliśmy w pokoju kontrolnym i przez jakiś czas było bardzo, bardzo nerwowo. Zaczęła się irytować krzycząc: „Śpiewam wszystko dobrze!”, na co Terry powiedział: „Ale to jest piosenka miłosna!” i poszedł do studia, zaśpiewał razem z nią, aby pokazać jak to powinno być zrobione. Spodobało jej się jak zaśpiewał, a on powiedział: „Cóż, jeśli chcesz, żeby to tak brzmiało, nie możesz tego wykrzyczeć”, po chwili dodając: „Zapomnij o mikrofonie. Wyobraź sobie, że śpiewasz tylko dla mnie, a nie dla publiczności. Śpiewaj mi do ucha.” Kiedy to zrobiła, ja powiedziałem: „Tak! Terry, to brzmi świetnie!”.

12. Po sesji z Tiną John Hudson intensywnie pracował nad rozmaitymi efektami i ozdobnikami, które dodał do ostatecznego w jego opinii miksu utworu. Na finalną wersję piosenki za namową Terry’ego Brittena wybrano jednak surowy, później tylko lekko podrasowany miks monitorowy z dnia w którym Tina nagrała swoje wokale: Włączyliśmy to i przesłuchaliśmy do końca. Potem Terry powiedział: „To jest to. To jest to!” To był szok, kiedy słuchaliśmy miksu monitorowego, na którym nie było praktycznie nic, po tym jak spędziliśmy praktycznie cztery tygodnie na nagrywaniu tego ogromnego utworu ze wszystkim, co było pod Słońcem!. Finalną wersją piosenki stało się więc oszczędnie zaaranżowane nagranie z mocno wyeksponowanym wokalem i wyraźną sekcją rytmiczną. Jedyną znaczącą zmianą w stosunku do miksu monitorowego była wymiana żywej perkusji na automat perkusyjny, dzięki czemu muzycy uzyskali solidne, spokojne, wyraziste brzmienie całej kompozycji.

13. W pierwotnej wersji demo What’s Love autorstwa Terry’ego Brittena występował gitarowy motyw przypominający harmonijkę. W trakcie zaawansowanych prac nad kompozycją, kiedy Tina nagrała już swoje wokale, John Hudson postanowił zastąpić ją prawdziwą harmonijką, nagraną przez sesyjnego muzyka Nicky’ego Payne’a. Po przesłuchaniu tak zmodyfikowanej piosenki manager Tiny, Roger Davies zostawił mu wiadomość: Nie lubimy harmonijki, podoba nam się ten dźwięk w wersji demo. Początkowo nikt z obecnych w studiu inżynierów nie był w stanie odtworzyć tego dźwięku. Partię pseudoharmonijki przypominającą trochę dźwięk nie tyle harmonijki, co fletu odtworzył dopiero znajomy klawiszowiec Terry’ego, Billy Livsey, używając do tego celu syntezatora Yamaha DX-7.

14. Tekst utworu można rozumieć na kilka sposobów. Najbardziej rozpowszechniona interpretacja wskazuje na temat miłości, która nie musi być konieczna do fizycznych kontaktów pomiędzy dwojgiem zauroczonych sobą ludzi. Kwestionowanie znaczenia miłości jest tutaj równoważone podkreśleniem roli napięcia występującego pomiędzy emocjonalną intymnością a fizycznym pożądaniem, które od tak, po prostu może wytworzyć się między dwiema osobami. W tym kontekście miłość zostaje tutaj przedstawiona jako emocja z drugiej ręki, która nie jest często ani tak czysta, ani tak niezbędna na jaką jest kreowana i jak często jest przedstawiana w społeczeństwie. Głębsze interpretacje wskazują także na temat wzbraniania się bohatera piosenki przed nazwaniem swojego uczucia miłością wskutek zranienia w przeszłości. Szukanie klinicznego bądź naukowego wyjaśnienia lub innych wymówek tego co poczuł do kogoś nowego pozwala mu poczuć się bardziej komfortowo z tym, co dzieje się w jego wnętrzu. W jego opinii takie działanie może mu pomóc uniknąć potencjalnego bólu, który w związku z tym uczuciem mógłby pojawić się w przyszłości.

15. W swoich wspomnieniach z 2020 roku Happines Becomes You Tina Turner przyznała, że praktykowanie buddyzmu od 1973 roku i nieustępliwe dążenie do rozwoju osobistego umożliwiło jej otwarcie się i nagranie tej piosenki, mimo tego, że początkowo jej nie znosiła: Gdybym nie była gotowa wyjść poza swoją strefę komfortu, otworzyć trochę szerzej swojego umysłu i wykonać dodatkowej pracy, aby uczynić [What’s Love] moją piosenką, kto wie, czy przebiłabym się w swojej karierze.

16. Do What’s Love nagrano dwa teledyski. Pierwszy z nich i zarazem główny został wyreżyserowany przez Johna Marka Robinsona. Zdjęcia odbyły się wiosną 1984 roku w Nowym Jorku. W teledysku ubrana w krótką, skórzaną spódniczkę, dżinsową kurtkę i wysokie szpilki Tina przechadza się po ulicach Nowego Jorku w spektakularnej, tapirowanej fryzurze, która stała się od tego momentu jej znakiem rozpoznawczym. Wideo było bardzo często puszczane na antenie MTV i wraz z wydanym rok później klipem Whitney Houston do How Will I Know przetarło czarnoskórym artystkom drogę do regularnej a nie okazjonalnej emisji w tej stacji. W 1985 roku MTV nagrodziło What’s Love statuetką VMA w kategorii Najlepszy żeński teledysk.

17. W kolorowej wersji teledysku jedną z ulicznych tancerek była siostra Bruce’a Springsteena – Pamela. Drugą była Vanessa Bell Calloway, która osiem lat później w filmie biograficznym o Tinie Turner zagrała jej fikcyjną ekranową przyjaciółkę, Jackie. W roli statysty w teledysku pojawił się także nieznany jeszcze wtedy nikomu Samuel L. Jackson.

18. Alternatywna, czarno – biała wersja wideoklipu przedstawiała kadry z Tiną śpiewającą piosenkę na czarnym tle, przeplataną z scenami kłócących się par przy barze i ujęciami przedstawiającymi pokaz mody. Teledysk został wyreżyserowany przez Buda Schaetzla i został oficjalnie wydany jako bonusowy klip opatrzony dopiskiem Secret Version na video – składance z 1991 roku Simply the Best – The Video Collection.

19. Utwór jest pierwszym i jedynym #1 Tiny Turner na liście Billboard Hot 100. Piosenka wspięła się na szczyt notowania 1 września 1984 roku i utrzymała się na nim przez 3 kolejne tygodnie. Kompozycja była w USA tak popularna, że w podsumowaniu rocznym Billboardu zajęła #2, tuż za przebojem Prince’a When Doves Cry.

20. Tina mając w momencie wydania piosenki 44 lata stała się najstarszą artystką, która zaliczyła ze swoim singlem #1 amerykańskiego notowania. Ustanowiła także rekord pomiędzy pierwszą piosenką notowaną na liście a #1. Tina po raz pierwszy pojawiła się w notowaniu Billboardu w 1960 roku z piosenką A Fool In Love, wykonywaną wspólnie z Ike’em Turnerem. Oba rekordy zostały pobite dopiero w 1998 roku przez Cher.

21. Popularność piosenki tuż po osiągnięciu przez nią szczytu listy Billboard Hot 100 została dodatkowo podkręcona umieszczeniem jej w kluczowej, finałowej scenie piątego odcinka niezwykle popularnego w USA, dzisiaj jednego z fenomenów lat 80., serialu Policjanci z Miami, wyemitowanego premierowo w stacji NBC 26 października 1984 roku.

22. What’s Love wraz wydanym rok później utworem We Don’t Need Another Hero (Thunderdome) są najwyżej notowanymi solowymi singlami Tiny Turner na brytyjskiej liście singlowej. Obydwa utwory dotarły tam do #3. Biorąc pod uwagę podsumowania roczne What’s Love można uznać jednak za największy solowy przebój Tiny w Wielkiej Brytanii – utwór wylądował tam w podsumowaniu 1984 roku na #20, natomiast przebój z filmu Mad Max Beyond Thunderdome zakończył kolejny rok na #43.

23. Piosenka została w 1985 roku nagrodzona trzema statuetkami Grammy w najbardziej prestiżowych kategoriach: Piosenka roku, Nagranie roku i Najlepsze żeńskie wokalne wykonanie pop. Tina w trakcie gali wykonała What’s Love Got to Do With It na żywo a także otrzymała nagrodę za utwór Better Be Good to Me w kategorii Najlepsze żeńskie wokalne wykonanie rock. W 2012 roku What’s Love został wpisany także do prestiżowej Grammy Hall of Fame.

24. Tina Turner przekazała jedną ze statuetek Grammy zdobytych w 1985 roku swojemu managerowi Rogerowi Daviesowi. Davies poznał Tinę w 1979 roku. Artystka była wtedy po serii nieudanych solowych albumów. Davies namówił ją na zmianę wizerunku, przyjęcie bardziej popowego stylu oraz nagranie What’s Love. Dzisiaj to jemu przypisuje się wielką rewitalizację jej kariery w latach 80.

25. Tytułem utworu nazwano w 1993 roku wyreżyserowany przez Briana Gibsona film biograficzny o Tinie Turner, inspirowany autobiografią artystki z 1986 roku I, Tina: My Life Story.

26. W ciągu całej swojej kariery Tina zaśpiewała What’s Love na scenie ponad 1000 razy, co czyni utwór jednym z najchętniej wykonywanych przez nią na żywo z całego jej dorobku. Ostatnie wykonanie miało miejsce podczas koncertu 5 maja 2009 roku w Sheffield w ramach pożegnalnej trasy koncertowej Tina!: 50th Anniversary Tour. Był to jednocześnie ostatni koncert Tiny Turner w jej karierze.

27. Po sample z What’s Love na przestrzeni lat bardzo chętnie sięgali amerykańscy raperzy: The Notorious B.I.G. (Machine Gun Funk, 1994 rok), Warren G (What’s Love Got to Do with It, 1996 rok), Nas (Street Dreams, 1996 rok), Wyclef Jean (What’s Clef, 1998 rok), Fat Joe (What’s Luv?, 2001 rok), J. Cole (How High, 2011 rok) oraz Fat Joe & Dre (Attention, 2018 rok).

28. Cliff Richard, który na początku lat 80. odrzucił propozycję nagrania What’s Love, w 2001 roku nagrał cover tej piosenki, który umieścił na swoim cover – albumie Wanted. W marcu 2002 roku wykonał utwór na żywo w trakcie show The Hits I Missed, podczas którego śpiewał utwory, które mogły być jego przebojami, ale z różnych względów trafiły finalnie do innych artystów, którzy uczynili je własnymi muzycznymi wizytówkami. Show zostało wydane później na kasecie VHS.

29. Pod koniec 2018 roku wytwórnia Warner wypuściła na rynek składankę 80’s Symphonic, zawierającą przeboje lat 80. w symfonicznych aranżacjach. Wśród piosenek, które pojawiły się na trackliście była także orkiestrowa reinterpretacja What’s Love.

30. W drugiej połowie 2020 roku utwór przeżył prawdziwy renesans za sprawą remiksu piosenki wykonanego przez dja Kygo. Tina osobiście zaakceptowała propozycję współpracy z norweskim producentem, zgodziła się przearanżowanie piosenki i użycie w niej jej oryginalnych wokali sprzed 36 lat. Remiks był ostatnim singlem wydanym przez Tinę przed jej śmiercią w 2023 roku. Do utworu nakręcono teledysk z udziałem aktorów m.in. Laury Harrier (filmy Spider Man: Homecoming, Czarne bractwo. BlacKkKlansman) i Charlesa Michaela Davisa (seriale Agenci NCIS: Nowy Orlean, The Originals i Younger). Remiks był bardzo popularny w europejskich stacjach radiowych wspinając się na czołowe miejsca krajowych list airplay w Niemczech (#1), Polsce (#1), Chorwacji (#1), na Węgrzech (#2) i Słowacji (#3).

31. W 2022 roku z myślą o albumie Screamin’ at the Sky, cover What’s Love nagrał amerykański, hard rockowy zespół Black Stone Cherry. Cover finalnie nie znalazł się na trackliście wydanego rok później albumu, ale po śmierci Tiny Turner grupa chciała zrobić coś, co uhonoruje jej dziedzictwo. W związku z tym, 6 czerwca 2023 roku band wydał What’s Love na singlu i przekazał cały dochód z niego na rzecz organizacji zajmujących się zwiększaniem świadomości na temat przemocy domowej.

32. Utwór z liczbą 530 mln streamów (dane na 02/2024) jest najchętniej odtwarzanym nagraniem Tiny Turner w serwisie Spotify. Biorąc pod uwagę inne serwisy streamingowe audio całkowitą liczbę legalnych streamów piosenki można aktualnie oszacować na ponad 1,5 mld.

33. What’s Love z liczbą 294 mln wyświetleń (dane na 02/2024) jest najchętniej oglądanym teledyskiem Tiny w serwisie YouTube. Wideo jest tam codziennie odtwarzane średnio 150 tys. razy. Z kolei teledysk do wersji stworzonej w 2020 roku przez dja Kygo w tym samym serwisie obejrzano 49 mln razy (dane na 02/2024).